تکرار التهاب لحظه های گناه
و کبوتری که حوالی محله های بی خیالی پرسه میزند
وتردیدی در تاری دید
جای محو پرواز
آسمان به من نمی اندیشد
باشد کبوترم
من میروم وجای خالی من در قاب خیالت
همیشه خواهدت آزرد
وتصویر هرزه گرد من سرگردان در کوچه های التهاب
بفرمایید آقا
اینجا مهمانی کلاغان است
سحر سیاه سرد سکوت
گویی
شب نمرده است
دروغ میگویند شب زنده است
و بر پاهایش خورشید بوسه میزند
سالیان مدیدیست که ماه
بر خورشید سایه افکنده
با سماجتی انکار نا پذیر
به اندازه ی همان که میگوید
صبح به خیر!
ساعت کوکی
از سربازان شب است که به لباس روز در آمده
یا نه
دیوانه ای که چنین میپندارد
وای نماز صبحم قضا شد
با شمع که نمیشود به جنگ شب رفت
میشود؟